nieszczęśliwie — 1. «w sposób godny pożałowania; wzbudzając współczucie, litość» Wyglądać nieszczęśliwie. 2. «w sposób nie przynoszący szczęścia, powodzenia; niepomyślnie, fatalnie» Nieszczęśliwie się zakochać. Upadł tak nieszczęśliwie, że złamał nogę. Zagrał… … Słownik języka polskiego
nieszczęśliwie — Trafić nieszczęśliwie zob. trafić … Słownik frazeologiczny
krzyż — 1. Ktoś wygląda, jest jak z krzyża zdjęty «ktoś jest mizerny, wyczerpany, zmęczony, wygląda nieszczęśliwie»: (...) wyglądasz jak z krzyża zdjęta. – Jesteś kobietą i nie wiesz, że puder, szminka i róż dokonują cudów, a jeśli dodasz jakiś sensowny… … Słownik frazeologiczny
kura — 1. pot. Bazgrać, gryzmolić, pisać jak kura pazurem «pisać brzydko, koślawo, niewyraźnie»: (...) lubiłam je za wszystko, nawet za to, że pisały jak kura pazurem albo żuły balonową gumę, wypuszczając ogromne bąble między wargami. E. Nowacka, Może.… … Słownik frazeologiczny
trafić — dobrze, szczęśliwie, źle, nieszczęśliwie a) «znaleźć się we właściwym lub niewłaściwym miejscu, przybyć gdzieś we właściwym lub niewłaściwym momencie»: Władzio zobaczył mnie przy stoliku i zaśmiał się hałaśliwie. – Cześć, Jasiu! – zawołał. –… … Słownik frazeologiczny
trafiać — Trafić dobrze, szczęśliwie, źle, nieszczęśliwie a) «znaleźć się we właściwym lub niewłaściwym miejscu, przybyć gdzieś we właściwym lub niewłaściwym momencie»: Władzio zobaczył mnie przy stoliku i zaśmiał się hałaśliwie. – Cześć, Jasiu! – zawołał … Słownik frazeologiczny
wróżba — Rozpocząć coś pod dobrą (złą) wróżbą «rozpocząć coś pomyślnie, szczęśliwie (nieszczęśliwie, niepomyślnie)» … Słownik frazeologiczny
fatalnie — fatalnieej «nieszczęśliwie, zgubnie; bardzo źle, okropnie» Czuć się fatalnie. Potłuc się, wpaść fatalnie. Fatalnie mówić, pisać … Słownik języka polskiego
kochać — ndk I, kochaćam, kochaćasz, kochaćają, kochaćaj, kochaćał, kochaćany «darzyć kogoś miłością; być do kogoś lub czegoś bardzo przywiązanym, bardzo lubić kogoś lub coś; żywić do osoby płci odmiennej gorące uczucie połączone zwykle z pożądaniem»… … Słownik języka polskiego
krzyż — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «przedmiot w kształcie dwóch przecinających się linii prostych; godło chrześcijaństwa (jako narzędzie męki Jezusa)» Krzyż brzozowy, żelazny. Nagrobek z krzyżem. Przysięgać na krzyż. ∆ archit. Krzyż żebrowy «dwa… … Słownik języka polskiego
